ปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ประเทศไทยของเราได้เป็นเจ้าภาพจัดการประชุม Latin Business Forum ซึ่งเป็นหนึ่งในกิจกรรมที่อาเซียนได้กำหนดไว้ ว่า จะทำความรู้จักกับประเทศแถบละตินอเมริกามากขึ้นโดยในปีที่แล้ว จัดที่กรุงจาการ์ตาปีนี้จัดที่กรุงเทพฯและปีหน้าจะจัดที่กรุงมะนิลา

คนไทยส่วนใหญ่จะไม่คุ้นเคยกับภูมิภาคละตินอเมริกาและสาเหตุหนึ่งที่ทุกคนเอ่ยถึง คือ "เพราะว่าอยู่ไกลเกินไป" การอยู่ไกลทำให้ไม่คุ้นเคย ได้ยินเรื่องราวของประทศแถบนี้น้อย และไม่ค่อยมีทัวร์จัดไป เพราะต้องใช้เวลาเดินทางนาน รวมเวลาท่องเที่ยวด้วยแล้ว ก็ต้องจัดไม่ตำกว่า 10 วันจึงจะคุ้มค่าการเดินทาง และค่าใช้จ่ายก็ยังสูงอีกด้วย เนื่องจากค่าบัตรโดยสารเครื่องบินราคาแพง

นักเชียร์บอลที่จะไปชมบอลโลกที่บราซิลในอีกสามปีเศษข้างหน้า ก็ต้องเตรียมไว้เช่นกันว่าจะต้องใช้เวลาเดินทางเที่ยวละประมาณเกือบ 30 ชั่วโมง (รวมเวลาต่อเครื่อง) ไป-กลับ ก็เกือบ 60 ชั่วโมง

ในความเป็นจริงแล้ว ประเทศในกลุ่มละตินอเมริกาและแคริบเบียน มีความคล้ายคลึงกับกลุ่มอาเซียนของเราอยู่บ้างโดยทั้งสองกลุ่มต่างก็เป็นกลุ่มที่มีอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจสูงเป็นกลุ่มที่มีพลังทางเศรษฐกิจที่จะติดกลุ่มผู้นำของโลกในยุคต่อไปฐานประชากรมีมากพอสมควรและประชากรอยู่ในวัยหนุ่มสาว

ขนาดเศรษฐกิจของกลุ่มละตินอเมริกาและแคริบเบียน วัดโดยจีดีพี ในปี 2009 เท่ากับ 3.98 ล้านล้านดอลลาร์ มีประชากร 572.47 ล้านคน อายุเฉลี่ยเมื่อแรกเกิดของประชากร คือ 73 ปี ภาษาที่ใช้ส่วนใหญ่ คือ สเปน มียกเว้นบราซิลที่ใช้ภาษาโปรตุเกส หรือ โปรตุกีส

อาเซียน 10 ประเทศของเรามีประชากร รวมประมาณ 581 ล้านคน มีขนาดของเศรษฐกิจวัดโดยจีดีพี (ไม่รวมพม่า) ได้ 1.46 ล้านล้านดอลลาร์ อายุเฉลี่ยเมื่อแรกเกิด 70 ปี ภาษาที่ใช้มีหลายภาษา ถ้าพูดถึงความเจริญทางเศรษฐกิจ ประเทศในกลุ่มละตินอเมริกาและแคริบเบียนเจริญกว่าโดยมีรายได้ต่อหัวของประชากรสูงกว่า โดยธนาคารโลกจัดให้อยู่ในกลุ่ม Upper Middle Class คือ ชนชั้นกลางระดับบน ขณะที่ในอาเซียนของเราส่วนใหญ่ยังเป็นชนชั้นกลางระดับล่าง (Lower Middle Class) ยกเว้นสิงคโปร์ที่เป็นกลุ่มมีรายได้ต่อหัวโดยเฉลี่ยสูง จัดเป็น high income และมาเลเซียเป็นชนชั้นกลางระดับบน

ประเทศในกลุ่มละตินอเมริกาและแคริบเบียนที่ประชากรโดยเฉลี่ยยังมีฐานะยากจนก็มีนะคะเช่นเฮติ ที่เพิ่งเกิดแผ่นดินไหวไปเมื่อต้นปีที่ผ่านมาแต่โดยส่วนใหญ่ประชากรของประเทศในแถบนี้จะมีรายได้สูงกว่าอาเซียนค่ะหลายปรเทศเป็นประเทศเกษตรกรรม การประมง และเหมืองแร่ เช่น ชิลี ที่มีรูปร่างยาว มีพื้นที่ 756.102 ตารางกฺโลเมตร มีประชากร 16.97 ล้านคน ขนาดเศรษฐกิจวัดด้วยจีดีพี เท่ากับ 163,670 ล้านดอลลาร์ รายได้ต่อหัว 9,420 ดอลลาร์ต่อปี มีชายฝั่งติดมหาสมุทรแปซิฟิกยาวถึง 4,160 กิโลเมตร มีภูมิอากาศหลากหลาย และมีพืชพันธ์ทั้งเมืองร้อนเมืองหนาว มีอุตสาหกรรมประมงที่ใหญ่ และมีไวน์ที่คุณภาพดี ราคาไม่แพง มีอุตสาหกรรมเหมืองแร่ทองคำและทองแดง ที่ขึ้นชื่อ (ท่านคงยังจำเหตุการณ์นำคนงานที่ติดอญอยู่ในเหมือง 33 คน กลับขึ้นมาสู่พื้นผิวดินเมื่อเดือนที่แล้วได้)

แต่นอกเหนือจากนั้น กลุ่มประเทศเหล่านี้ยังมีอุตสาหกรรมที่น่าสนใจ เช่น การผลิตเครื่องบิน เรือ เครื่องจักรกล

บราซิล ประเทศในกลุ่มที่มีขนาดใหญ่ที่สุด มีพื้นที่ 8.5 ล้านตารางกิโลเมตร ขนาดของเศรษฐกิจวัดโดยจีดีพี เท่ากับ 1.57 ล้านล้านดอลลาร์ มีประชากร 193.73 ล้านคน รายได้ต่อหัว 8,040 ดอลลาร์ต่อปี เป็นผู้ผลิตนำตาลและเอทานอลรายใหญ่ที่สุดของโลก และส่งออกกาแฟ นำส้ม ถั่วเหลือง เนื้อ ยาสูบ และสินแร่เหล็ก รายใหญ่ของโลก ทั้งยังเป็นผู้ผลิตเครื่องบินอันดับสี่ของโลกผลิตซอฟต์แวร์อันดับแปดของโลก

เม็กซิโก มีความเจริญเป็นน้องๆสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเปิดเสรีทางการค้า NAFTA เม็กซิโก มีพื้นที่ 1.96 ล้านตารางกิโลเมตร มีขนาดเศรษฐกิจ 874,902 ล้านดอลลาร์มีประชากร 107.43 ล้านคน รายได้ต่อหัว 8,920 ดอลลาร์มีปี มีอุตสาหกรรมการผลิตรถยนต์และเครื่องรับโทรทัศน์ที่ใหญ่ ว่ากันว่า 1 ใน 8 ของรถที่ขับกันอยู่ในสหรัฐอเมริกา และ 1 ใน 4 ของโทรทัศน์ที่ขายในสหรัฐผลิตจากเม็กซิโก

ประเทศอาร์เจนตินา มีขนาดเศรษฐกิจ 308,741 ล้านดอลลาร์ มีประชากร 40.28 ล้านคน รายได้ต่อหัว 7,570 ดอลลาร์ต่อปี พื้นที่ 2.78 ล้านตารางกิโลเมตร มีทรัพยากรธรรมชาติมากมาย มีทรัพยากรธรรมชาติมีนำมัน มีปศุสัตว์ และเกษตรกรรมที่มีชื่อเสียง และมีรายได้จากการท่องเที่ยวในสัดส่วนที่สูง เนื่องจากภูมิประเทศหลากหลาย มีทั้งภูเขา นำตก แม่น้ำ ที่ราบ ทะเลสาบ ที่ราบสูง

ประเทศปานามา มีประชากร 3.45 ล้านคน มีขนาดเศรษฐกิจ 24,711 ล้านดอลลาร์ พื้นที่ 75,420 ตารางกิโลเมตร เศรษฐกิจสำคัญ คือ บริการคลองข้ามมหาสมุทรที่ชื่อว่า คลองปานามาและอุตสาหกรรมท่องเที่ยว

ส่วนประเทศ เปรู มีประชากร 29.16 ล้านคน พื้นที่ 1.28 ล้านตารางกิโลเมตร ขนาดของเศรษฐกิจ 126,734 ล้านดอลลาร์ รายได้ตอหัว 4,150 ดอลลาร์ เศรษฐกิจสำคัญก็มีการเกษตร (ฝ้าย หน่อไม้ฝรั่ง) การประมง อุตสาหกรรมเครื่องนุ่งห่ม และเครื่องประดับ เหมืองแร่ โดยเฉพาะลวดทองแดง สังกะสี ไม้มะฮอกกานี ไม้ซีดาร์

ที่ผ่านมา สินค้าของไทยถูกสั่งผ่านประเทศอื่น เพื่อนำไปขายยังกลุ่มประเทศเหล่านี้ เมื่อเรามีการเปิดการค้าขายสินค้าไทยก็จะสามารถขายโดยตรงไปให้แก่ประเทศเหล่านี้ได้โดยผู้ซื้อและผู้ขายก็จะได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย เป็นที่น่ายินดีที่ไทยเราได้เริ่มทำความตกลงเขตการค้าเสรีกับเปรูไปแล้วเมื่อวันที่ 18 พ.ย. นี้ หลังจากเริ่มเจรจามาตั้งแต่ปี 2548 แม้ว่าในเบื้องต้น จะครอบคลุมสินค้าและบริการไม่มากอย่างนักแต่ก็ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

เมื่ออประเทศกลุ่มมหาอำนาจทางเศรษฐกิจเดิมเริ่มมีเศรษฐกิจที่แผ่วลงการมองหาตลาดและคู่ค้าใหม่ๆนอกจากจะทำให้เราสามารถกระจายความเสี่ยงเพิ่มขึ้นแล้ว ยังอาจเปิดไปสู่ธุรกิจใหม่สินค้าและบริการใหม่ๆหรือนวัตกรรมเพื่อตอบสนองกลุ่มผู้บริโภคใหม่ และมีเพื่อนใหม่ๆเพิ่มขึ้นเท่าที่ได้รู้จักคนละตินอเมริกาจะค่อนข้างเป็นมิตร ชอบความสนุกสนานค่ะ